Nastroje i książki

 Zobaczyłam ostatnio znowu trochę więcej światła w moim życiu. Czuję, że dokonuje się w moim wnętrzu jakiś proces, coś grubszego. A może to tylko wahania hormonów, ruchy gwiazd i zaćmienie słońca? Nie wiem, ile tak naprawdę zależy od nas a ile od rzeczywistości, w której egzystujemy. 

Próbuję pozwalać sobie na różne emocje, odczuwać wszystko co do mnie przychodzi. Do tej pory zazwyczaj ganiłam się za trudniejsze uczucia, miałam wyrzuty sumienia z powodu niektórych myśli krążących mi po głowie. Zobaczymy, czy w tym wytrwam i czy dzięki temu moje życie znowu zyska więcej światła. Chciałabym.

Odsunęłam myśli o dziecku, po tym jak kolejny raz policzyłam pisarki, które lubię i cenię i które nie mają dzieci. Ta czynność zawsze przynosi mi jakąś ulgę. Uff, czyli tak można i wszystko jest ok, po prostu żyjesz swoim życiem i jesteś szczęśliwa. 

K. mi ostatnio powiedział, że chyba za dużo siedzę w książkach a za mało w życiu. Bardzo mnie to dotknęło, ale po kilku dniach przyszła refleksja, że może on ma rację. Czytanie pozwala mi lepiej poznać siebie, ale też często wprowadza mnie w trudne emocjonalnie stany. Mam mocno rozwiniętą empatię i współodczuwam z bohaterami, po skończonej lekturze moja głowa wciąż jest w książkowej rzeczywistości. Chyba powinnam częściej łączyć swoją duszę z ciałem i ulepszać ich komunikację. Chciałabym, żeby kiedyś się chociaż polubiły.

Do końca tygodnia powinnam skończyć "Na wulkanie" Kobierskiego. W kolejce czekają "Ćwiczenia z Ciemności" Naje Marie Aidt. Nie umiem przestać czytać. Muszę mieć zapasowy świat, do którego mogę uciekać.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Ćwiczenia z ciemności"

 Właśnie skończyłam czytać Ćwiczenia z ciemności  Naji Marii Aidt. Też, jak główna bohaterka cierpiałam ( a może wciąż cierpię) na zaburzenia lękowe. Moje miały inne źródło, były związane ze śmiercią bliskiej osoby, ale okoliczności były zupełnie inne. Inny kaliber traumatycznego zdarzenia.  Pod koniec książki główna bohaterka zaczyna pracować u swojej przyjaciółki w jej kwiaciarni. Jest świeżo po zakończeniu terapii traumy, nie czuje się najlepiej, najstabilniej. Wie jednak, jak powinna zachowywać się pracownica kwiaciarni wobec klientów. Zaczyna bawić się w przedstawienie teatralne, jest więc bardzo miła, często się uśmiecha, życzy ludziom miłego dnia, chętnie doradza w wyborze kwiatów, zagaduje. Wydało mi się to bardzo interesujące. Bohaterka, która codziennie od wielu lat ćwiczy się w byciu w ciemnościach, unika ludzi, często skulona zasypia na podłodze, spędza czas siedząc na balkonie i patrząc w mrok, boi się konfrontacji ze swoimi synami, ich emocjami i problemami....
Czytaj więcej

Vlogerka Szusz

Obraz
 Oglądam czasami vlogi na youtube. Traktuję to jako formę rozrywki, która obniża mój stres, nie wymaga dużych pokładów koncentracji ani wyższych form myślenia. Chyba każdy z nas lubi od czasu do czasu podglądać życie innych. Oczywiście, zdaję sobie sprawę, że to co widzimy na ekranie jest pewną kreacją rzeczywistości, mijaniem się z prawdą, ale są chwile, kiedy wyczerpana albo zła padam na kanapę i odpalam youtube ( czasami robię to też podczas sesji toaletowych:)). Co z tego mam? A czy muszę coś mieć? Traktuję tę czynność jako wypełnienie czasu, który czymś przecież wypełnić trzeba ( czas do śmierci;)). Zdarzają mi się chwilę, kiedy mam wyrzuty sumienia, że zamiast zajmować głowę czymś mądrzejszym albo po prostu zamknąć oczy i odpoczywać, bodźcuję swoją duszę miałkimi treściami. Zazwyczaj szybko odrzucam takie myślenie, bo i tak na co dzień za dużo się samobiczuję. Jedną z vlogerek, którą oglądam dość regularnie jest Szusz. Kiedyś jeszcze zaglądałam do Andziaks, teraz zdarza mi si...
Czytaj więcej

Swirszczyńska jest mocą

Obraz
Słuchałam dziś podkastu Karoliny Korwin - Piotrowskiej "Pierwsza Młodość". Pod koniec odcinka pojawił się wiersz Bolesława Leśmiana "Dwoje ludzieńków" w wykonaniu Sanah i Sobela. Wzruszyłam się. Poezja zatakowała mnie w czasie popołudniowego cięcia lawendy, mimo chłodu, słońce oświetlało trawę i drzewa złotym ciepłym blaskiem. Zrobiło mi się tak miło i dobrze, przez te chwilę. Wróciłam do domu z ogromną potrzebą czytania poezji. Sięgnęłam po Anne Świrszczyńską "Poezje zebrane", otworzyłam tomiszcze na chybił trafił. Ogniotrwały uśmiech Znalazłam w sobie siłę, żaden człowiek mi jej nie odbierze. Człowieka można zastąpić. Zapłaciłam za tę naukę cenę, której jest warta. Przeszłam przez kąpiel z ognia, jak wybornie wzmacnia ogień. Wyniosłam z niego ogniotrwały uśmiech. Nikogo już nie poproszę, żeby mi położył rękę na głowie. Oprę się o siebie. Jak średniowieczne miasto jestem zamknięta, zwodzony most się podniósł. Możecie to miasto zabić, lecz nikt nie wejdzie...
Czytaj więcej